Szykuje sie cos, to wiem na bank ;]
Wiem, ze to cos pozytywnego ;]
Ale czuje, ze w związku z tym moze byc cos wiecej...
Tylko teraz jestem troszke w tym wszystkim zmieszana...
Jak chcialam jednego...Nagle jest dwoch..;]
We wtorek wszystko sie rozwiaze, zobacze, przyjze sie i poznam blizej!
Ps.: Przepraszam za ta tajemnicza notke, ale bloga czytaja osoby niepowolane ;]
Jak sie juz wszystko ulozy napewno Was powiadomie i wtajemnicze w cala ta sytyacje ;]
Nadchodzi swieto zmarlych... swieto tych, ktorzy odeszli z tego swiata pozostawajac lub nie w pamieci innych osob i przez to po czesci dalej zyjac na tym swiecie. Swieto zmarłych bez wyjatku, tych zlych i tych dobrych, roznie przezywajacych dane im zycie. Tych ktorzy wykorzystali je do granic mozliwosci i tych ktorzy wszystkie szanse zaprzepaścili jednym ruchem. Zawsze wybierajac sie na cmentarz lapie dziwny humor. Jestem bardziej wrazliwa bardziej smutna niz zwykle kiedy jestem smutna. Podchodze do grobu i probuje sobie wyobrazic to cialo ktore leży tam od wielu lat, probuje sobie wyobrazic kim byli ludzie, moja bliska rodzina, bliska tylko teoretycznie bo tak naprawde ich nie znalam. Zapalam znicz, symbol pamieci i ciepla ktorym chcemy otoczyc dusze zmarlgo. Dac mu znak, ze ktos pamieta o nim, ze modli sie za niego i wspomina. Światełko tak samo jak jest symbolem pamieci jest tez symbolem smierci, przynajmniej dla mnie. Na poczatku swieci, cała swoja siła, pełnia blasku, stopniowo przygasajac aż w koncu wypalając sie tak jak i życie człowieka. Chciałabym, aby ktos po mojej smierci zapamietał mnie taką jaką byłam, nawet jeśli uważa, że nie jestem osobą wartą wspomnienia. Wdaje mi sie, że dla takiej zbłąkanej duszy znicz jest iskierka nadziei, ciepełkiem, ktore ogrzewa w listopadowe dni. Można by na ten temat rozpisywać się bez końca, używąc wielu porównań. Do głowy przychodzi mi tylko jedno... przeżyje swoje życie na swój sposób, dążąc do własnych celów, ubóstwiając to co jest mi bliskie i wyjątkowe. Wkorzystam życie do granic możliwości i będę pewna że niczego nie żaluję, że zrobiłam wszystko by umrzec godnie i z poczuciem spełnienia. Wiem ze i ja bede kiedys miec swoje swieto
Czasami zastanawiam się czego ja naprawde od zycia chciała bym otrzymac...
Uswiadomiłam sobie, że musze zyc tak, zeby powodowac usmiech na twarzy ludzi na ktorych mi zalezy, ktorzy nie sa mi obojetni...
Tylko latwiej jest to powiedziec, niz wykonac ..
Cudowne sa takie chwile gdy czlowiek się o tym przekonuje, gdy osoba ktora nie jest Ci obojetna daje do zrozumienia ze jestes Jej potrzebna, że Twoja obecnosc powoduje radosc...
Przez caly czas moga nekac Cię rozne problemy, az tu nagle przychodzi moment zapomnienia.... wiary w lepsze jutro.
Czesto mwwi się, ze cudownie by było byc zawsze szczesliwym... bez problemow z którymi się walczy, ale wtedy czym byloby szczescie... staloby sie szara codziennoscia ponad ktora nie byloby juz nic..
Zawsze trzeba podejmowac ryzyko. Tylko wtedy uda nam sie podjac, jak wielkim cudem jest zycie, gdy bedziemy gotowi przyjac niespodzianki, jakie niesie nam los.Bowiem kazdego dnia z dobrodziejstwami slonca bog obdarza nas chwila, ktora jest w stanie zmienic wszystko, co jest przyczyna naszych nieszczesc, I kazdego dnia udajemy, ze nie dostrzegamy tej chwili, ze ona wcale nie istnieje. W mawiamy sobie z uporem, ze dzien dzisiejszy podobny jest do wczorajszego i do tego, co ma dopiero nadejsc. Ale czlowiek uwazny na dzien, w ktorym zyje, bez trudu odkrywa magiczna chwile. oze byc ona ukryta w tej porannej porze, kiedy przekrecamy klucz w zamku, w przestrzeni ciszy, ktora zapada po wieczerzy, w tysiacu i jednej rzeczy, ktore wydaja sie nam takie same. To moment istnienia naprawde, to chwila, w ktorej splywa na nas cala sila gwiazd i pozwala nam czynic cuda. Tylko niekiedy szczescie bywa darem, najczesciej trzeba o nie walczyc. Magiczna chwila dnia pomaga nam dokonywac zmian, sprawia iz, ruszamy na poszukiwani naszych marzen. I choc przyjdzie nam cierpiec, choc pojawia sie trudnosci, to wszystko jest jednak ulotne i nie pozostawi po sobie sladu, a z czasem bedziemy mogli spojrzec wstecz z duma i wiara w nas samych. Biada temu kto nie podjal ryzyka. Co prawda nie zazna nigdy smaku rozczarowan i utraconych zludzen, nie bedzie cierpial jak ci, ktorzy pragnal spelnic swoje marzenia, ale kiedy spojrzy za siebie ( bowiem zawsze dogania nas przeszlosc), uslyszy glos wlasnego sumienia.
Chcę poczuć prawdziwą miłość,czuć sie jak w niebie czy za wiele wymagam...??
Miałam dzisiaj piekny sen...sen ktorego nie zapomne.Chciałam aby sie nigdy nie skonczyl...bylam w nim taka szczesliwa, ale gdy sie obudzilam juz tak nie było...dziwne uczucie czy kiedys naprawde bede sie czuc tak szczesliwa jak w tym snie? Nie potrafie sobie odpowiedziec na to pytanie...a ja cały czas czekam na ten moj szczesliwy dzien...